:: a i m ::

ช่วงลาคลอดนี้ทำให้เรื่อยเปื่อยได้มาก โดยเฉพาะคิดเรื่อยเปื่อย 2-3 วันก่อนตกใจตัวเองที่มีความสุขดีกับความรู้สึกเรื่อยๆ ไร้แรงขับเคลื่อน และยังไม่เห็นวี่แววของจุดหมายในชีวิต

วันนี้ คิดเรื่อยเปื่อยไปเรื่อยๆ ต่อ ได้ใจความสรุปออกมาว่า ชีวิตแต่ละคน และแต่ละช่วงชีวิตคงมีจุดหมายไม่เหมือนกัน ที่เรารู้สึกเฉยเมย เฉยชา ปราศจากแรงขับเคลื่อนใดใด บางทีเป็นไปได้ว่าเราอาจจะมาถึงจุดหมายของชีวิต ในช่วงชีวิต ณ ขณะนี้ของเราแล้ว จึงทำให้เราเฉยเมยได้ปานนี้

บางทีจุดหมายของชีวิตก็คือการไม่มีจุดหมายใดใด เป็นไปได้ไหม?