Wednesday, May 20, 2009

ความกลัว



ถ้าชีวิตคนมีขึ้นและลง สัปดาห์นี้คงเป็นช่วงที่ชีวิตอยู่ในขาลง หรือไม่ก็กะโผกกะเผก กะปรกกะเปรี้ย (เขียนยังไงก็ไม้รู้)
ซึ่งมีผลทำให้จิตใจหดหู่ และพาลไปคิดเรื่องอื่นๆ ที่ไม่เคยจริงจังที่จะหาคำตอบ
ขณะที่เราคุยกับคนอื่น สิ่งที่เราตำหนิเค้าในใจ ทำให้เกิดคำถามว่า แล้วเราเป็นอย่างเค้าหรือไม่
ไม่ใช่ ก็ ใกล้เคียง หรือเปล่า
เราเปลี่ยนไป หรือเราเป็นอย่างนี้มาตั้งนานแล้ว
และถ้าเราเปลี่ยน เราเปลี่ยนไปเพราะอะไร และเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไหร่

อายุมาคู่กับความเสื่อมถอยของหลายอย่าง
ที่แน่ๆ คือจินตนาการที่เกือบจะตายไปจากข้างใน
ความเคยชินและความกลัวเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณในทุกๆ วันที่ผ่านเข้ามา
- เคยชินกับความมี - และ
- กลัวที่จะไม่มี -

เราลากซี่โครงทำทั้งหมดนี่ไปเพื่ออะไร
เพื่อจับจ่ายใช้สอยสินค้าที่ได้ผ่านการ add value กันอย่างถึงที่สุดใช่ไหม
ถ้าโลกนี้ไม่มีโฆษณา ราคาของสินค้าจะเหลือเท่าไหร่ บางทีเราอาจจะไม่ต้องหาเก็บกันมากมายอย่างทุกวันนี้ก็ได้

ถ้าโลกนี้ไม่มีวงจร Connection ซึ่งเป็นความสัมพันธ์แบบเชื่อมโยงส่งต่อ ให้แล้วให้ต่อ
ใหญ่แล้วใหญ่ต่อ ผมได้เพื่อนผมได้ คุณละได้หรือยัง รุ่นเดียวกันต้องดันขึ้นก่อน
ถ้าไม่มีวงจรนี้แล้วจะเป็นไง ลูกนางสีอาจได้ดีเป็นผู้จัดการ ความเข้มข้นของชนชั้นอาจจะเบาบางลง
อย่าคิดว่าประเทศนี้ไม่มีชนชั้น ชนชั้นมีทุกที่ ที่บ้าน ที่ทำงาน
เมื่อคนหมู่มากมาปฏิสัมพันธ์กัน ชนชั้นยิ่งเกิดชัดเจน
ที่จริงสิ่งนี้คือสิ่งธรรมดาในชีวิตโลก ไม่ว่าจะเป็นโลกของคนหรือสัตว์
สัตว์ใหญ่กินสัตว์เล็ก คือสัจจธรรมที่ไม่น่าชื่นชอบ
แต่คือเรื่องจริง


คนรวยแล้ว ก็รวยได้อีก ถึงแม้ไม่ใช่ทุกคน แต่ก็เป็นคนส่วนใหญ่
คนจนแล้ว ยิ่งจนลงไป
จนเงิน จนโอกาส

0 comments: